Mediation: Een gescheiden stel strijdt voor de rechter om hun honden in een kort geding.
“U had een relatie en bent uit elkaar gegaan. Nu heeft u allebei één hond onder u. “Het gaat om een omgangsregeling met uw honden.
Het spoedeisende karakter staat voor meneer vast. “Baltus is nu 11 jaar. Deze honden hebben een levensverwachting van 12, 13 jaar”. Hij wil dat Baltus en de jongere Buck regelmatig samen zijn. Mevrouw niet. Zij wil de honden bij haar. “Ik heb het opgezocht”, zegt ze. “Het is niet in het belang van de honden dat ze elkaar dan weer wel zien en dan weer niet”,
“Het bizarre is dat we Baltus hebben genomen ter ere van ons 30-jarig huwelijk. En nu zitten we in deze situatie”, zegt meneer. De rechter oppert mediation. De rechtbank kan u daarin begeleiden.” Meneer ziet er weinig heil in. “Ik ben bang dat de oude hond dan dood is. Ik heb ook het idee dat Baltus Buck mist.”
De rechter ziet dat er veel meer aan de hand is dan de honden. “Ik zie hoe diep het u raakt.” De man knikt, de vrouw huilt. “Als ik nu vonnis wijs, heeft u daar niets aan. Ik denk dat u goed hoort wat ik nu eigenlijk zeg.” Waarschijnlijk zegt de rechter dat met een vonnis alles bij het oude blijft.
“Dat u er samen niet uitkomt, dat zie ik aan uw beider gezichten. Van een vonnis wordt u niet echt wijzer. De rechter stelt nog een keer professionele mediation voor. Meneer en mevrouw krijgen een week bedenktijd. Achter hun advocaten aan verlaten ze de zaal. Een week later laten ze weten dat ze hun kort geding intrekken. Vermoedelijk gaan ze proberen er samen uit te komen.